1/2
De lokale bestuursschaal In Nederland is de gemeente.Een gemeente is over het algemeen te klein voor een neostaat, maar er zijn grote verschillen in inwonersaantal tussen gemeenten. Zo zou de gemeente Amsterdam in de toekomst kunnen uit te groeien tot een stadstaat met veel meer bevoegdheden dan nu het geval is. Maar zo’n stadstaat is geen lokaal bestuur meer.
Het lokale bestuur moet dicht bij zijn burgers staan. Maar door herindeling en samengaan van gemeenten zijn zij juist steeds verder van de burger af komen te staan. Dat is schadelijk voor de democratie.
De band tussen burger en de laagste gekozen bestuurslaag moet weer versterkt worden. In het meerschalige (neo)bestuurssysteem is het van belang dat
Er is integraal beleid. Schotten tussen functies worden afgebroken. Het accent ligt op multifunctionele aanpak voor wijken en individueel maatwerk. Het takenpakket omvat ook de facilitering van de nieuwe participatiemarkten en het beheer van de infrastructuren. Naast het wijkcentrum, welzijnswerk en de supermarkt moeten op wijkniveau nieuwe voorzieningen komen zoals een onderwijswinkel, één integraal zorgloket, ondersteuningspunt voor arbeid en inkomen, een vergader- annex theaterzaaltje met podium, een recycleplein, bibliotheek, een ORA lokale markt, fietsverhuur een oplaadplein voor elektrische deelauto’s etc. etc. Het zorgloket levert niet alleen de lokale zorg, maar is ook toegangspoort tot de regionale en nationale zorgvoorzieningen.
de entiteiten per schaal ongeveer gelijk groot zijn. Voor Nederland is de ideale omvang van een gemeente ongeveer 40000 inwoners, met een forse marge naar boven en beneden. Te grote gemeenten moeten worden opgedeeld, in stedelijk gebied moeten stadsdelen worden gemaakt, te kleine gemeenten moeten worden samengevoegd. Deze omvang is voldoende om een krachtige, zelfstandige en onafhankelijke identiteit te ontwikkelen,
met meer beleidsvrijheid dan de huidige gemeente en met een direct gekozen burgemeester die een eigen wethoudersteam samenstelt. De tegenmacht van de volksvertegenwoordiging kan, bij deze omvang, voldoende bestuurlijke kwaliteiten hebben.
De kerntaken van het lokaal bestuur liggen op het terrein van zorg, welzijn, hulpverlening, onderwijs, kinderopvang, buurtbeheer en leefbaarheid.
2/2
De democratische betrokkenheid van burger met de lokale omgeving wordt versterkt door inspraak te regelen en een lokaal-publiek sociaal platform te scheppen, een virtueel dorpsplein over de eigen sociale omgeving. Het zal, mede door gevarieerde bevolkingssamenstelling, tot een grote diversiteit aan gemeenten leiden.
De taken worden deels gefinancierd uit eigen belastingen en deels uit een algemene uitkering vanuit de bovenliggende regionale bestuurslaag. Het gemeentefonds vervalt. Voortaan worden gemeenten door regio’s gefinancierd. Het Rijk voegt gemeentefonds en provinciefonds samen en verdeeld deze middelen over de nieuwe regio’s.